علائم پیدایش پارکینسون در خانم‌ها

بیماری پارکینسون یا همان PD سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در اثر این بیماری سلول‌های مغز که عامل ایجاد دوپامین هستند، آسیب دیده و یا از بین می‌روند. در اثر این اتفاق علائمی مانند کندی حرکت، سفت شدن عضلات و لرزش به وجود می‌آید.

در این مقاله قصد داریم علائم پیدایش پارکینسون در خانم‌ها را به طور کلی بررسی کنیم. طبق مطالعات انجام شده شیوع بیماری پارکینسون در مردان بیشتر از زنان است. در نتیجه احتمال ابتلا به این بیماری در مردان 50 درصد بیشتر از خانم‌ها است.

هنوز دلیل ابتلای بیشتر مردان به پارکینسون مشخص نشده است. برخی از محققان اعتقاد دارند احتمالا استروژن از زنان محافظت می‌کند. برخی دیگر از محققان دلیل ابتلای بیشتر مردان به پارکینسون را ضربه‌های جزئی به سر و بیشتر در معرض سموم قرار داشتن بیان کرده‌اند، اما بعضی دیگر از محققان ژن‌های موجود بر روی کروموزوم‌های جنسی را از عوامل ابتلا به این بیماری می‌دانند.

در بیماری پارکینسون سن نقش بسیاری مهمی دارد و با افزایش سن، خطر ابتلا به PD هم افزایش پیدا می‌کند. موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، سن شروع پارکینسون را به طور میانگین 70 سال اعلام کرده است.

طبق شواهد این عدد در زنان بیشتر از مردان است. طبق تحقیقاتی که در سال 2007 بر روی 253 نفر انجام شده، میزان تاثیر جنسیت بیولوژیکی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. آن‌ها سن ابتلا به پارکینسون را در زنان 2.1 سال بعد از مردان ارزیابی کردند. با این حال این آمار قطعی نبوده و در سال‌های بعد دچار تغییراتی شده است.

پارکینسون و یا PD یک بیماری پیشرونده است، در نتیجه علائم این بیماری در مرور زمان پیشرفت می‌کند. موارد زیر از مهم‌ترین علائم این بیماری هستند:

• لرزش
• عدم تعادل و تغییر در وضعیت بدن
• سفتی عضلات
• برادی‌کینزی یا کندی حرکت

علائم این بیماری با توجه به جنسیت در زنان با مردان متفاوت است. طبق یک مطالعه در سال 2020 علائم زنان با لرزش شروع می‌شود و با کندتر شدن علائم حرکتی ادامه می‌یابد. شروع این بیماری در مردان متفاوت است و به صورت تغییر در تعادل بدن که شامل یخ زدن بدن(ناتوانی در حرکت)، عدم تعادل در راه رفتن و در نهایت افتادن است، بروز می‌کند.

این بیماری شامل علائم حرکتی است که در بالا به آن‌ها اشاره کردیم. از طرفی علائم دیگری نیز وجود دارد که شامل موارد زیر است:

• تغییرات عاطفی مانند افسردگی ، اضطراب یا تحریک پذیری
• مشکلات خواب
• مشکل در بلع ، جویدن یا صحبت کردن
• مسائل شناختی، مانند مشکلات حافظه یا استدلال
• گرفتگی عضلات
• یبوست
• اختلال عملکرد جنسی
• خستگی

در سال 2012 محققان در طی یک مطالعه بر روی 951 فرد مبتلا به پارکینسون اعلام کردند که زنان با علائم غیر حرکتی که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم بیشتر درگیر می‌شوند:

• درد
• خستگی
• احساس غم و اندوه یا عصبی بودن
• یبوست
• پاهای بی قرار

در همین حال، محققان دریافتند که مردان بیشتر احتمال دارد که علائم غیر حرکتی مانند

• اختلال عملکرد جنسی
• خستگی روزانه
• ریزش بزاق دهان

را بروز دهند.

در سال 2019 مطالعه‌ای در رابطه با کیفیت زندگی افراد مبتلا به پارکینسون انجام شد که زنان اغلب رضایت خیلی کمتری از زندگی داشتند که درد و افسردگی را دلیل آن می‌دانستند.

معمولا بعد از ابتلا به پارکینسون نواحی مختلفی از بدن و مغز درگیر می‌شوند. ماده سیاه مغز یکی از مهم‌ترین این مناطق است. دوپامین یک پیام‌رسان شیمیایی است که سیگنال تولید حرکات صاف و هدفمند را به ماهیچه‌ها منتقل می‌کند. در نتیجه، آسیب به جسم سیاه باعث بروز علائم پارکینسون مانند لرزش، عدم کنترل حرکات و سفت شدن عضلات می‌شود.

زنانی که در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون قرار دارند، معمولا بعد از سن یائسگی درگیر می‌شوند که در این دوران میزان استروژن کاهش قابل توجهی دارد. استروژن تاثیر زیادی بر روی دوپامین دارد. برای مثال استروژن بر روی میزان جذب سلول‌های عصبی تاثیر می‌گذارد. همچنین استروژن اثر محافظتی بر نورون‌های دوپامین دارد.

در حالی که مطالعات تاثیر قطعی استروژن بر دوپامین را تایید نمی‌کند ولی محققان علاقه‌مند به استفاده از استروژن برای کاهش احتمالی عوارض بیماری پارکینسون هستند.

طبق مطالعات انجام شده واکنش‌های درمان پارکینسون در زنان و مردان متفاوت است. بر اساس همین مطالعات تحریک عمقی مغز می‌تواند علائم حرکتی و کیفیت زندگی زنان را بهبود ببخشد.

بر اساس تحقیقات انجام شده در تقریبا نیمی از خانم‌های مبتلا به پارکینسون که باردار می‌شوند، علائم حرکتی حادتر می‌شوند. داروهای مربوط به پارکینسون فقط در یک سوم از این دسته از زنان تاثیر مثبت دارند و علائم را کاهش می‌دهد.

بیشترین داده در بین داروهای پارکینسون مربوط به لوودوپا است و به نظر می‌رسد با مصرف این دارو میزان سقط جنین و نقایص مادرزادی افزایش نمی¬یابد. همچنین به نظر نمی رسد بیماری پارکینسون خطر عوارض زایمان یا نقایص مادرزادی در نوزاد را افزایش دهد.

همانطور که قبل‌تر گفته شد، معمولا این بیماری پس از 55 سالگی یعنی بعد از سن باروری به‌وجود می‌آید اما سالانه حدود 400 زن زیر 50 سال در ایالات متحده به بیماری پارکینسون مبتلا می‌شوند اما هنوز تعداد کسانی‌که از این بین باردار می‌شوند مشخص نیست.

خانم‌های مبتلا به بیماری پارکینسون اگر قصد بارداری دارند، حتما باید با پزشک خود مشورت کنند و بعد برای بارداری اقدام کنند و در طول دوران بارداری نیز تحت نظر پزشک خود باشند. زنان مبتلا به پارکینسون می توانند به فرزندان خود شیر دهند، اما اطلاعات کافی در مورد شیردهی در زمینه داروهای ضد پارکینسون وجود ندارد و اثرات بالقوه آنها بر روی نوزاد تا حد زیادی ناشناخته است. بنابراین شیردهی در حین مصرف این داروها تا حد زیادی توصیه نمی شود.