نقش فیزیوتراپی در روند درمانی پارکینسون

تاثیر ویژه‌ای که ورزش بر روی بیماری پارکینسون دارد بسیار زیاد است. هر نوع ورزشی می‌تواند به کاهش علائم این بیماری کمک کند. اما اگر بیمار مبتلا به پارکینسون توانایی ورزش کردن را نداشته باشد، بهترین روش برای داشتن تحرک فیزیوتراپی است. می‌توان فیزیوتراپی برای بیماران مبتلا به پارکینسون را یک روش درمان حرفه‌ای دانست.

با شروع فیزیوتراپی توانایی حرکتی بیمار زیاد می‌شود و عوارض و علائم بیماری پارکینسون کاهش می‌یابد. اگر بیمار پارکینسونی توانایی راه رفتن و ایستادن را نداشته باشد، فیزیوتراپی در منزل بهترین راه‌حل است.

فیزوتراپی یک روش درمانی موثر برای بیماران مبتلا به پارکینسون است که به آن‌ها کمک می‌کند توانایی‌های فیزیکی خود را حفظ و بهبود بخشند. امروزه متخصصین مغز و اعصاب در کنار دارو درمانی، فیزیوتراپی را برای بیشتر بیماران تجویز می‌کنند. بعد از درمان فیزیوتراپی بیماران می‌توانند توانایی کارهای روزانه خود را به دست بیاورند.

این روش درمانی شامل تمرینات و تکنیک‌های مختلفی است که به بررسی آن‌ها می‌پردازیم:

• حفظ و بهبود توانایی‌های فیزیکی:
  فعالیت‌های فیزیکی منظم و مناسب مانند تمرینات قدرتی، انعطاف پذیری، تعادل و هماهنگ سازی حرکات، به بالا بردن سطح عملکرد بدن کمک می‌کند.

• اصلاح وضعیت بدن و تعادل:
  با استفاده از تمرینات خاص مانند نرمش‌های کششی و تعادلی، فقدان و نقص تعادل بدن کاهش پیدا می‌کند.

• کم کردن احتمال زمین خوردن:
  با اجرای تمرینات خاص، استحکام عضلات و استخوان‌ها را می‌توان افزایش داد. به غیر از فیزیوتراپی پیاده‌روی نیز به حفظ تعادل کمک می‌کند.

• حفظ قدرت و انعطاف پذیری:
  ورزش‌های هوازی، فیزیوتراپی و نرمش‌های کششی به حفظ قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات کمک می‌کند.

• حفظ الگوی راه رفتن ایمن (به ‌تنهایی یا با استفاده از وسایل کمکی):
  اگر فرد بیمار توانایی راه رفتن و حفظ تعادل را نداشته باشد فیزیوتراپی به بیمار کمک می‌کند. استفاده از عصا و واکر و سایر وسایل حرکتی نیز می‌تواند به فرد کمک کند.

• حفظ عملکرد تنفسی از طریق تمرینات تنفس:
  برای تمرینات تنفسی با پزشک و فیزیوتراپیست خود مشورت کنید و یا با استفاده از ویدئوهای آموزشی تمرینات تنفس را چندین بار در روز تکرار کنید.

پارکینسون مراحل و شدت متفاوتی دارد. پزشک معالج با توجه به شدت بیماری فرد و تشخیص مرحله بیماری فرد، برای بیمار فیزیوتراپی تجویز می‌کند و فیزیوتراپیست به بیمار کمک می‌کند تا با انجام این برنامه با علائم خود مقابله کند.

بعد از تشخیص بیماری پارکینسون، پزشک تصمیم می‌گیرد که برای جلوگیری از بی‌تحرکی و بهبود عملکرد فیزیکی بیمار برای او فیزیوتراپی تجویز کند. همچنین احتمال دارد که پزشک یک برنامه ورزشی به بیمار ارائه دهد که بیمار برای حفظ تعادل خود آن‌ها را به تنهایی یا به صورت گروهی انجام دهد.

از اصلی‌ترین اهداف فیزیوتراپی برای بیمار مبتلا به پارکینسون، کمک به بیمار برای بهبود فعالیت‌های روزمره و انجام کارهای شخصی است. فیزیوتراپ با تمریناتی که بیشتر بر روی دست‌ها متمرکز است به شخص کمک می‌کند تا وسایل خود را در دست بگیرد و یا دکمه‌های لباس خود را ببندد.

احتمال دارد فرد مبتلا به پارکینسون در راه رفتن خود دچار مشکل شود بنابراین تمریناتی برای بهبود راه رفتن بیمار انجام می‌شود و این تمرین‌ها پیشرفت بیماری را نیز کندتر می‌کنند. در مراحل بسیار پیشرفته بیماری پارکینسون، فیزیوتراپیست به بیماری که برای مدت طولانی روی ویلچر می‌نشیند و یا در بستر خوابیده است کمک می‌کند تا بیمار مبتلا به زخم بستر نشود. همچنین با آموزش، به صحیح نفس کشیدن بیمار نیز کمک می‌کند.

و در نهایت متخصص فیزیوتراپی به فردی که مراقبت از بیمار پارکینسون را به عهده دارد کمک می‌کند تا آموزش‌های لازم جهت جا‌به‌جایی بیمار با کمترین آسیب را آموزش ببیند.

در ابتدای ابتلا به بیماری پارکینسون بیمار توانایی ورزش کردن را دارد. داشتن روتین ورزشی در برنامه روزانه فرد بیمار به کاهش پیشرفت پارکینسون کمک می‌کند. قابل ذکر است که فرد بیمار قبل از هرگونه تصمیمی برای ورزش باید حتما با پزشک معالج خود مشورت کند.

احتمال دارد فرد بیمار در مراحل پیشرفته بیماری باشد و توانایی ورزش کردن را نداشته باشد. در این صورت پزشک مغز و اعصاب فرد را به فیزیوتراپیست معرفی می‌کند و همچنین از مراقب بیمار می‌خواهد تا به بیمار کمک کند که ورزش کند و یا ماساژ روزانه بگیرد.

ورزش های مناسب بیماری پارکینسون شامل موارد زیر می‌شوند. توجه داشته باشید این ورزش‌ها را بهتر است با مشورت پزشک خود انجام دهید:

ورزش‌های هوازی یا کاردیو (پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری ثابت)
ورزش‌های قدرتی (استفاده از وزنه یا کش‌های ورزشی)
ورزش‌های تعادلی (تای چی و رقص)
ورزش‌های کششی (یوگا)

برای دریافت اطلاعات بیشتر می‌توانید به مقاله “ورزش‌های مناسب برای پارکینسون” مراجعه کنید.

یک فیزیوتراپیست می‌تواند مشاوره و راهبردهایی را برای کمک به شما در هر مرحله از پارکینسون ارائه دهد. در صورت لزوم، فیزیوتراپیست می‌تواند برای پیشگیری، تثبیت یا کاهش مشکلاتی که در ارتباط با تحرک عمومی و نحوه عملکرد شما در فعالیت‌های روزانه‌تان تجربه می‌کنید، درمانی ارائه دهد.

اولین علامتی که در بیماری پارکینسون ظاهر می‌شود، لرزش دست است که معمولا زودتر از بقیه علائم شروع می‌شود. البته احتمال دارد لرزش دست در همه‌ی مبتلایان وجود نداشته باشد اما دراکثر مبتلایان به پارکینسون این اولین نشانه‌ای است که فرد و یا اطرافیانش تجربه می‌کنند.

بهتر است این نکته را در نظر بگیریم که هر نوع لرزش دستی نشانه‌ی پارکینسون نیست. در واقع بین لرزش پارکینسون و لرزش‌های دیگر تمایزاتی وجود دارد. لرزش در فرد مبتلا به پارکینسون معمولا از یک طرف بدن شروع می‌شود و احتمال دارد به لب‌ها و چانه منتقل شود یا در بعضی موارد سمت دیگر بدن نیز درگیر شود. معمولا این لرزش‌ها به یک سمت بدن محدود می‌شود و این لرزش‌ها معمولا در حالت فعالیت و خواب فرد رخ نمی‌دهد بلکه بیشتر در زمان بیداری و استراحت فرد رخ می‌دهد. این در حالی است که لرزش به دلیل عوامل دیگر معمولا با تحرک تشدید می‌شود.

عوامل متعددی مانند فشارهای روانی، عاطفی و همچنین جسمی لرزش‌های پارکینسون را تشدید می‌کند.

.:: منابع : hopkinsmedicine | physio-pedia | parkinsonseurope ::.