افسردگی با غم، ناراحتی و حس سوگواری کاملا متفاوت است!

 مرگ یکی از عزیزان، از دست دادن یک شغل یا پایان دادن به یک رابطه، برای افراد تجربه‌ی بسیار دشواری است. در هنگام تجربه‌ی این شرایط، به وجود آمدن احساس غم و اندوه طبیعی است. افرادی که “از دست دادن” را تجربه می‌کنند، معمولا احساسات خود را با افسردگی توصیف می‌کنند.

اما غمگین بودن با افسردگی یکسان نیست. فرآیند سوگواری برای هر فردی طبیعی و منحصر به فرد است و برخی از ویژگی‌های مشابه با افسردگی را دارد. هم غم و هم افسردگی ممکن است شامل اندوه شدید و کناره‌گیری از فعالیت‌های معمولی باشد. ولی این دو از جنبه‌های مهم دیگری متفاوت هستند:

• در غم و اندوه، احساسات دردناک به صورت موجی به وجود می‌آیند که اغلب با خاطرات مثبت متوفی یا فرد از دست رفته آمیخته می‌شود. در افسردگی شدید، خلق و خو و یا علاقه (لذت) برای بیشتر از دو هفته کاهش می‌یابد.

• در غم و اندوه معمولاً عزت نفس حفظ می‌شود. در افسردگی شدید، احساس بی ارزشی و نفرت از خود رایج است.

• در غم و اندوه، هنگام فکر کردن یا خیال پردازی درباره “پیوستن” به عزیز متوفی ممکن است افکار مرگ ظاهر شوند. در افسردگی شدید، افکار فرد، به دلیل احساس بی ارزشی یا عدم لیاقت زندگی یا ناتوانی در کنار آمدن با درد افسردگی، متمرکز بر پایان دادن به زندگی است.

غم و افسردگی می‌توانند همزمان وجود داشته باشند. برای برخی افراد، مرگ یکی از عزیزان، از دست دادن شغل یا قربانی تجاوز فیزیکی یا روحی بودن، می‌تواند منجر به افسردگی شود.
تمایز بین غم و اندوه و افسردگی مهم است و می‌تواند به افراد در دریافت کمک، حمایت یا درمان مورد نیاز کمک کند.

احتمال دارد تغییرات شدید خلقی برای هفته‌ها ادامه داشته باشد یا افکار آسیب رساندن به خود نیز وجود داشته باشد. این احساسات و افکار را نباید نادیده گرفت. در برخی موارد، این افکار ممکن است یک مورد اورژانسی برای رسیدگی باشد.

خلق افسرده، چه ناشی از یک دوره افسردگی اساسی باشد، چه در زمینه مشکل دیگری، زمانی که همراه با افکار خودکشی شود می‌تواند به یک وضعیت اضطراری تبدیل شود. افکار خودکشی ممکن است منفعلانه باشند، مانند ترجیح دادن مرگ به زندگی، یا بصورت فعال بروز پیدا کند مانند تمایل آشکار به آسیب رساندن به خود. به طور کلی این مفهوم، به معنای داشتن ایده‌هایی در مورد پایان دادن به زندگی است.

درک علائم و خطرات خودکشی برای کمک به جلوگیری از آن، هم برای خود و هم برای دیگران، مهم است. احساس ناامیدی، بی قراری و نداشتن انگیزه برای زندگی، دلایلی برای آسیب پذیری در برابر خودکشی است. این آسیب پذیری با خواب نامناسب و رفتارهای پرخطر مانند سوء مصرف مواد مخدر افزایش می‌یابد. علائم قابل توجه دیگر ممکن است کناره‌گیری از دوستان و خانواده و افزایش میل به مرگ باشد.

اگر فردی افکار خودکشی یا تمایل به آسیب رساندن به خود را ابراز کند، اطرافیان باید به این فرد توجه فوری کنند.

به آنها اجازه دهید بدانند که شما به آن‌ها اهمیت می‌دهید و برای گوش دادن به مشکلات آن‌ها همراهشان هستید. آن‌ها را همانطور که هستند بپذیرید، بدون اینکه آنها را قضاوت کنید. به آرامی آن‌ها را تشویق کنید تا به خودشان کمک کنند، برای مثال، با فعال ماندن از نظر بدنی، خوردن یک رژیم غذایی متعادل و انجام کارهایی که از آنها لذت می‌برند.
از طریق پیامک، تماس تلفنی یا ملاقات حضوری با آنها در ارتباط باشید. افرادی که افسرده هستند ممکن است منزوی شوند و تمایلی به خروج از خانه نداشته باشند.

فرد مبتلا به افسردگی در بیشتر، احساس غمگینی و ناامیدی می‌کند و به هیچ چیز علاقه‌ای ندارد. گذراندن روز برای فرد افسرده تقریبا غیرممکن به نظر می رسد.
سایر علائم معمول افسردگی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خستگی
• خواب آشفته
• تغییرات در اشتها
• احساس بی‌ارزشی و گناهکار بودن
• عدم توانایی در تمرکز یا عدم تصمیم‌گیری
• افکار مرگ یا خودکشی
پزشکان افسردگی را بسته به علائم شما، مدت زمانی که طول می‌کشد و میزان تاثیر آن بر زندگی روزمره شما خفیف، متوسط یا شدید توصیف می‌کنند.

ممکن است فرد افسرده برای لحظاتی روان پریشی (از دست دادن ارتباط با واقعیت) را تجربه کند. که می تواند شامل علائم زیر باشد:
» هذیان: افکار یا باورهایی که درست نیستند.
» توهم: شنیدن، بوییدن، دیدن یا چشیدن چیزهایی که وجود ندارند. شنیدن صداها رایج ترین توهم است.
هذیان‌ها و توهمات معمولا منعکس کننده خلق و خوی افسرده شدید فرد هستند برای مثال، ممکن است متقاعد شوند که در کاری مقصر هستند یا اینکه مرتکب جرمی شده اند.
«آژیتاسیون روانی حرکتی» نیز از دیگر علائم رایج است. معنای این اصطلاح این است که فرد افسرده نمی‌تواند آرام بنشیند و به طور مداوم بی‌قرار است.
و یا در گروهی دیگر، فرد مبتلا به افسردگی روانپریشی ممکن است دچار «عقب‌افتادگی روانی حرکتی» شود، جایی که هم افکار و هم حرکات فیزیکی او کند می‌شوند.
افراد مبتلا به افسردگی روان پریشی در معرض خطر بیشتری برای فکر کردن به خودکشی هستند.

خواب در حالت طبیعی یک حالت ترمیمی برای بدن است. با این حال، زمانی که خواب مختل یا ناکافی باشد، می‌تواند منجر به افزایش تنش، تحریک پذیری و کاهش هوشیاری شود.
آسیب‌های جسمی یا عاطفی و مشکلات متابولیک یا سایر مشکلات پزشکی می‌تواند باعث ایجاد اختلال در خواب شود.

خواب کم می‌تواند منجر به خستگی شود. با خستگی، کمتر ورزش می‌کنید و این منجر به کاهش سطح تناسب اندام شما می‌شود. در نهایت، شما خود را در یک چرخه معیوب از بی‌تحرکی و خواب آشفته می‌یابید که باعث ایجاد علائم فیزیکی و خلقی می‌شود.

بی‌خوابی مشکل در خوابیدن یا ادامه خواب است. در این حالت ممکن است خیلی کم بخوابید، در به خواب رفتن مشکل داشته باشید، در طول شب مکرر از خواب بیدار شوید یا نتوانید دوباره بخوابید. این اختلال می‌تواند عملکرد شما را در طول روز مختل کند. بی‌خوابی اغلب مشخصه افسردگی و سایر اختلالات سلامت روان است.

با افسردگی درمان نشده، ممکن است احساس غمگینی، ناامیدی، بی ارزشی یا گناه داشته باشید. این احساسات می‌توانند خواب را مختل کنند. یا ممکن است ذهن شما در حال نشخوار فکری در مورد موقعیت‌هایی باشد که کنترلی بر آنها ندارید. به دنبال این نشخوار فکری، اضطراب، بد خوابی، و فعالیت کم در روز به وجود می‌آید.

نارکولپسی یکی دیگر از اختلالات خواب است که با افسردگی مرتبط است. نارکولپسی باعث اختلال در چرخه خواب و بیداری شما می‌شود. معمولاً در طول روز گاهی بسیار خواب‌آلود می‌شوید و اغلب شب‌ها از خواب بیدار می‌شوید.

تحقیقات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به نارکولپسی اغلب افسردگی نیز دارند. و گاهی اوقات، نارکولپسی به اشتباه به عنوان افسردگی تشخیص داده می‌شود. کمبود خواب می‌تواند منجر به علائمی مانند کمبود انرژی یا انگیزه شود که شبیه علائم افسردگی است. سایر شرایطی که خواب شما را مختل می‌کند، از جمله آپنه خواب و اختلالات حرکتی خواب نیز می‌تواند افسردگی را تشدید کند.

درمان افسردگی به میزان جدی بودن آن بستگی دارد. به عنوان مثال، روان درمانی (مشاوره) همراه با داروها (ضدافسردگی‌ها) در درمان افسردگی بسیار موثر است. داروهای ضد افسردگی علائم غمگین بودن یا ناامیدی را کاهش می‌دهند در حالی که روان درمانی به بهبود مهارت‌های مقابله و تغییر نگرش‌ها و باورهای منفی ناشی از افسردگی کمک می‌کند.

افسردگی می‌تواند تأثیر خود را بر انواع فرآیندهای جسمی و ذهنی بگذارد، و یک مطالعه جدید سرنخ‌های قابل‌توجهی در مورد دلیل این امر ارائه می‌دهد. این تحقیق که در مجله روانپزشکی مولکولی منتشر شده است، گزارش می‌دهد که افسردگی اساسی ممکن است روند پیری را در سطح مولکولی سرعت بخشد.

برای بررسی اینکه چگونه اختلال افسردگی اساسی (MDD) بر پیری سلولی تأثیر می گذارد، محققان از بیش از 2400 نفر نمونه خون گرفتند که یک سوم آنها در حال حاضر افسرده بودند و یک سوم دیگر از آنها در گذشته از افسردگی رنج می‌بردند. یک سوم باقی مانده هرگز افسرده نبوده اند. این تیم با اندازه‌گیری اندازه تلومرهای شرکت‌کنندگان – «کلاهک‌های» کوچک در انتهای کروموزوم‌ها، که هر بار که سلول تقسیم می‌شود کوچک‌تر می‌شوند، به دنبال نشانه‌های پیری سلولی بودند. تلومرها به سالم ماندن کروموزوم کمک می‌کنند و به خوبی به عنوان نشانگر پیری شناخته می‌شوند.

مشخص شد که افرادی که در هر مقطع زمانی افسرده بوده‌اند – در حال حاضر یا گذشته – یک رابطه «وابسته به شدت» نیز وجود داشت که به موجب آن افرادی که افسردگی شدیدتری را تجربه کرده بودند کوتاه‌ترین تلومرها را داشتند. این اطلاعات پس از در نظر گرفتن عوامل سبک زندگی – مانند سیگار کشیدن و نوشیدن الکل – بدست آمد.
جوسین ورهوفن، نویسنده این مطالعه، به Live Science گفت: «پریشانی روانی، همانطور که افراد افسرده تجربه می‌کنند، تأثیر بزرگ و مضری بر «فرسایش» بدن افراد می‌گذارد و در نتیجه پیری بیولوژیکی را تسریع می‌کند.» به نظر می‌رسد که افسردگی باعث اختلال در کنترل استرس و تغییر در پاسخ‌های ایمنی بدن می شود، و با افزایش التهاب همراه است، که همگی می‌توانند با کوتاه شدن تلومر مرتبط باشند.

افسردگی مدت‌هاست که با افزایش خطر ابتلا به مشکلات عمده سلامتی از جمله بیماری قلبی، دیابت نوع 2، چاقی، زوال عقل و سرطان همراه بوده است. به دنبال این دلایل، بسیار مهم است که راه‌های مؤثرتری برای درمان این اختلال پیدا کنیم، اختلالی که حدود 350 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و اصلی ترین عامل ناتوانی است.

البته، این سوال وجود دارد: “آیا این روند پیری می‌تواند معکوس شود و روی افسردگی تاثیر ‌بگذارد یا خیر.” پاسخ ممکن است حداقل از نظر حدس و گمان “بله” باشد، زیرا تحقیقات قبلی در زمینه‌های دیگر نشان داده است که تغییرات سبک زندگی مانند ورزش ممکن است به مقابله با اثرات پیری در سطح سلولی کمک کند. مطمئناً ثابت شده است که ورزش به درمان حداقل اشکال خفیف و متوسط افسردگی کمک می‌کند. اینکه آیا داروهای ضدافسردگی و سایر اشکال درمانی هر نوع اثر مشابهی بر طول تلومر دارند، هنوز باید مورد مطالعه قرار گیرد.

ذکر این نکته مهم است که در این مطالعه فقط به افسردگی اساسی پرداخته شده است و اشکال خفیف‌تر افسردگی مورد توجه قرار نگرفته است. اگرچه هیچ درمان آسان یا کاملاً مؤثری برای افسردگی وجود ندارد، دریافت کمک به هر شکلی مهم است. روان درمانی، داروها و تغییرات سبک زندگی همگی موثر هستند، اگرچه یافتن ترکیب مناسب ممکن است به آزمون و خطا نیاز داشته باشد.

افسردگی با مشکلات حافظه مانند فراموشی یا سردرگمی مرتبط است. همچنین می‌تواند تمرکز روی کار یا سایر وظایف، تصمیم‌گیری یا تفکر را دشوار کند. استرس و اضطراب نیز می‌تواند منجر به ضعف حافظه شود.

افسردگی با از دست دادن حافظه کوتاه مدت همراه است و بر انواع دیگر حافظه، مانند حافظه بلند مدت و حافظه روندی، که مهارت های حرکتی را کنترل می‌کند، تأثیر نمی‌گذارد.

سایر علائم افسردگی عبارتند از:

• احساس غمگینی، اضطراب، بی‌حسی یا ناامیدی

• از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها یا سرگرمی‌ها

• داشتن انرژی کم و احساس خستگی

• احساس بی‌قراری یا تحریک پذیری

• احساس شرم، گناه، بی‌ارزشی یا ناتوانی

• از دست دادن اشتها و تغییرات شدید وزن

• مشکل خوابیدن یا خواب زیاد

• فکر کردن به مرگ یا خودکشی

• داشتن مشکلات جسمی، مانند سردرد، معده درد، و کمردرد

محققان در یک مطالعه در سال 2013 کشف کردند که افراد مبتلا به افسردگی نمی‌توانند اشیایی را روی صفحه نمایش تشخیص دهند که مشابه آن را قبلا دیده بودند. به گفته محققان، این نشان می‌دهد که حافظه می‌تواند در نتیجه افسردگی کاهش یابد. محققان در مطالعه‌ای در سال 2015 به نتیجه مشابهی رسیدند. آنها به این نتیجه رسیدند که افسردگی ممکن است باعث اختلال در حافظه کوتاه مدت شود.

افسردگی می‌تواند بر هر جنبه‌ای از زندگی شما تأثیر بگذارد، از جمله رابطه جنسی. عزت نفس پایین، احساس ناامیدی و خستگی جسمانی می‌تواند میل جنسی شما را کاهش دهد. افسردگی همچنین می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

• آنورگاسمی، یا مشکل در ارگاسم
• اختلال نعوظ، یا مشکلات نعوظ

افسردگی به دلیل زیست شناسی بر رابطه جنسی تأثیر می‌گذارد. افسردگی با مواد شیمیایی در مغز یا همان انتقال دهنده‌های عصبی شروع می‌شود. انتقال دهنده‌های عصبی بین مغز شما، جایی که میل جنسی شروع می‌شود، و اندام های جنسی شما ارتباط برقرار می‌کنند. وقتی مغز شما به میل جنسی فکر می‌کند، بدن شما با افزایش جریان خون به اندام های جنسی پاسخ می‌دهد. افزایش جریان خون باعث تحریک از طریق نعوظ و یا روان سازی واژن می‌شود.

در یک فرد مبتلا به افسردگی، مواد شیمیایی مرتبط با امیال جنسی از تعادل خارج می‌شود. در نتیجه میل جنسی کم یا از بین می‌رود. سطوح پایین برخی از این مواد شیمیایی نیز می‌تواند احساسات لذت بخش را کاهش دهد.

بیولوژی پشت افسردگی و اختلال عملکرد جنسی روشن است. اما روش‌هایی که افسردگی بر روابط و دیدگاه ما به زندگی تأثیر می‌گذارد، پیچیده‌تر است. چالش‌های جنسی ممکن است به دنبال علائم خاصی از افسردگی باشد:

• ناتوانی در تجربه لذت
• از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها
• سطوح انرژی پایین
• نوسانات خلقی
• کاهش عزت نفس

اگر فکر می‌کنید که به دلیل افسردگی دچار مشکلات جنسی شده‌اید، با پزشک خود صحبت کنید. در برخی موارد، مشکلات جنسی می‌تواند باعث افسردگی شود، نه برعکس. بررسی کامل تاریخچه سلامتی، علائم و داروهای فعلی شما می‌تواند تا حدودی روشن کننده باشد.

مهم است که سایر شرایط سلامتی که می‌توانند به افسردگی یا اختلال عملکرد جنسی منجر شوند را رد کنید. پزشک شما ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد یا آزمایشاتی را برای بررسی بیشتر درخواست کند. موارد زیر می توانند از دلایل به وجود آورنده این اختلال باشند:

• شرایط فیزیکی دستگاه تناسلی
• عدم تعادل هورمونی
• کمبودهای تغذیه‌ای
• بیماری تیرویید
• شرایط اورولوژی در مردان

.:: منابع : psychiatry | ufhealth | nhs | webmd | forbes | healthline ::.