ازدواج با شخص مبتلا به صرع

قطعا افرادی که مبتلا به صرع هستند نیز همانند سایر افراد تشکیل خانواده داده و ازدواج می‌کنند؛ اما سوالی که برای این دسته از افراد پیش می‌آید این است که آیا این افراد می‌توانند ازدواج کنند؟ و یا ممکن است که صرع به کودکشان نیز انتقال پیدا کند یا خیر؟

افراد مبتلا به صرع ممکن است نگران انتقال اختلال تشنجی به کودک خود باشند. با این حال، اکثر کودکان دارای والدین مبتلا به صرع دچار تشنج نمی شوند. برای تمام افراد در جهان نیم درصد احتمال وجود دارد که به صرع مبتلا شوند بنابراین کودکانی که از پدر و مادر سالم متولد می‌شوند هم احتمال دارد به صرع مبتلا شوند.

اگر پدر صرع نداشته و مادر صرع داشته باشد، احتمال آن که فرزند به صرع مبتلا شود کمتر از پنج درصد است. اگر پدر صرع داشته و مادر صرع نداشته باشد، خطر کمی کمتر است. اگر پدر و مادر هر دو مبتلا به صرع باشند، خطر کمی بیشتر می‌شود. اگر پدر یا مادر مبتلا به صرع ایدیوپاتیک باشد، احتمال اینکه فرزندشان نیز به صرع مبتلا شود بین 9 تا 12 درصد است.

اگر قصد بعد از ازدواج قصد بچه‌دار شدن دارید و در مورد خطرات احتمالی صرع نگران هستید، از پزشک خود بخواهید که خطرات این بیماری را برای شما توضیح دهد یا شما را برای آزمایش ژنتیک به یک مشاور ژنتیک معرفی کند.

بیان ابتلا به بیماری صرع یکی از نکات مهم قبل از ازدواج است. شریک شما باید بداند که شما به صرع مبتلا هستید زیرا مطرح نکردن و مخفی کاری ممکن است ضربات عاطفی و عمیق‌تری را به دنبال داشته باشد. روانشناسان معتقداند که زمان مناسب برای مطرح کردن این مشکل نه در شروع رابطه و روزهای اول آشنایی و نه در زمانی که جواب مثبت برای ازدواج گرفته‌اید است و مناسب‌ترین زمان را بعد از آشنایی با خصوصیات اخلاقی، شخصیتی، روحیات و تمایلات فرد دیگر و در زمانی که تصمیم جدی برای ازدواج گرفته‌اید می‌دانند.

برای مطرح کردن باید بدون داشتن استرس این سوال را مطرح کنید که آیا طرف مقابل شما با بیماری صرع آشنایی دارد و یا تا به حال با افرادی که به صرع مبتلا هستند روبرو شده است؟ سپس با در نظر گرفتن پاسخ طرف مقابل می‌توانید نسبت به پاسخ او واکنش نشان دهید. قطعا حضور در کنار شخص هنگام بیان کردن از بیان با تماس تلفنی و یا ارسال پیام در شبکه‌های اجتماعی مناسب‌تر است.

یک رابطه برای هر فردی هم هیجان دارد و هم دلهره آور است. اگر صرع دارید ممکن است برایتان سخت باشد که با شریک زندگی خود این مسئله را مطرح کنید زیرا از واکنش او اطلاعی ندارید و ممکن است از تجریبات دیگران هم اطلاعات خوبی نگرفته باشید. تشنج می‌تواند فعالیت‌های فرد را مختل کرده و اعتماد به نفس را کاهش دهد. اما ممکن است در زمانی تغییراتی موجب افزایش اعتماد به نفس شما شود که یکی از این تغییرات می‌تواند شروع یک رابطه و پیدا کردن شریک زندگی باشد.

فردی که در رابطه قرار می‌گیرد به حمایت طرف مقابل نیاز دارد. حال فردی که به صرع مبتلا شده است به حمایت بیشتری نیاز پیدا می‌کند که این حمایت می‌تواند بر روحیات او تاثیرات مثبتی بگذارد. بسیاری از افراد تشنج را به خوبی مدیریت می کنند، اما تشنج می تواند غیرقابل پیش بینی یا تکان دهنده باشد، هم برای فردی که تشنج دارد و هم برای کسی که آن فرد را می‌بیند. ممکن است کنار آمدن با خاطره یک تشنج سخت باشد یا دیدن ظاهر فرد مبتلا به صرع احساس هر دوی شما را بهم بریزد، پس بنابراین آشنایی با این بیماری و عوارض آن قبل از ازدواج لازم و ضروری است.

افرادی که دارای بیماری صرع هستند اگر داروهای خود را مطابق با دستور پزشک و سر موقع مصرف کنند می‌توانند بیماری خود را کنترل کنند بنابراین ازدواج با افرادی که دارای بیماری صرع هستند مشکلی ایجاد نمی‌کند اما زمانی که قرار بر اقدام به بارداری است باید احتیاط‌هایی برای داشتن فرزندی سالم انجام شود.
این احتیاط‌ها برای مادران مبتلا به صرع است که در دوران بارداری نیاز به مراقبت بیشتری دارند. در دوران بارداری باید تحت نظر پزشک بوده و با نظر پزشک دارو مصرف کنید زیرا ممکن است.

مصرف دارو برای کودک خطرناک باشد و یا با قطع خودسرانه دارو به تشنج دچار شده و سلامتی کودک به خطر بیافتد. با توجه به این نکات منعی برای ازدواج با فرد مبتلا به صرع وجود ندارد اما در صورت فرزندآوری باید محدودیت‌هایی را در نظر بگیرید.

یکی از مسائل مهم در بیماری صرع عدم قطع ناگهانی دارو است. در صورت داشتن هرگونه علائم و نشانه‌‌ی ناگهانی نباید مصرف دارو را قطع کنید، در این مواقع باید به پزشک خود مراجعه کرده و از پزشک مشورت بگیرید. رعایت نظم و دقت در مصرف دارو به بهبود بیماری صرع که یک بیماری مزمن است بیشتر کمک می‌کند.

ممکن است بعضی از افراد در شروع رابطه پیش از ازدواج به دلیل مخفی کاری مصرف داروهای خود را ترک کنند که این کار عوارضی برای سلامتی فرد به دنبال دارد. مطرح کردن بیماری با شریک زندگی را مخفی نکرده و او را تا قبل از شروع زندگی کاملا در جریان این بیماری قرار دهید.

بیماران مبتلا به صرع همانند سایر افراد دارای احساس جنسی بوده و می‌توانند بدون هیچ مشکلی فعالیت جنسی داشته باشند. تا امروز هیچ تحقیق و مطالعه‌ای که نشان دهد بیماران مبتلا به صرع دارای مشکلات جنسی هستند گزارش نشده است زیرا تشنج به ندرت رخ می‌دهد و این تشنج‌ها بعد از فعالیت عاطفی و جسمی شدید است.

در برخی از مردان مصرف داروهایی که شامل فنوباربیتال و پریمیدون است باعث می‌شود کمی میل جنسی کاهش یافته و به ندرت دچار اختلال در عملکرد جنسی شوند. به طور کلی، زمانی که احساس خوبی داشته باشیم و آرامش داشته باشیم، تمایل بیشتری به رابطه جنسی داریم. اگر بیماری صرع باعث می شود احساس آسیب پذیری، ترس، عصبانیت، درماندگی یا تحت فشار داشته باشید، این احساس ممکن است بر رابطه جنسی شما نیز تأثیرگذار باشد.

مصرف به موقع داروها هیچ مشکلی برای فرد ایجاد نمی‌کند اما برای اطمینان خاطر می‌توانید با پزشک متخصص مشورت کرده تا با تمام زوایای این بیماری آشنا شوید.